منابع رشد تولیدات گیاهی

سه منبع اصلی رشد در تولید محصولات زراعی وجود دارد: افزایشنمایندگی اینورتر هایتک زمین زیر کشت، افزایش دفعات برداشت (اغلب از طریق آبیاری)، و افزایش عملکرد. پیشنهاد شده است که ما ممکن است در حال رسیدن به محدودیت های احتمالی برای هر سه منبع باشیم.

بررسی دقیق پتانسیل تولید این دیدگاه را در سطح جهانی تأیید نمی کند، اگرچه در برخی کشورها و حتی در کل مناطق، مشکلات جدی باقی مانده و ممکن است عمیق تر شود.

زمین. زمین های کشاورزی جدید کمتری نسبت به گذشته مورد کشت قرار خواهد گرفت. در 30 سال آینده، کشورهای در حال توسعه به 120 میلیون هکتار اضافی برای محصولات کشاورزی نیاز خواهند داشت که نشان دهنده افزایش کلی 12.5 درصدی است. این تنها نیمی از نرخ رشد مشاهده شده بین سال های 1961-63 و 1997-99 است.

در سطح جهانی، پتانسیل کافی برای زمین های کشاورزی استفاده نشده وجود دارد. مقایسه خاک، اراضی و اقلیم با نیازهای محصولات اصلی نشان می دهد که 2800 میلیون هکتار اضافی به درجات مختلف برای تولید محصولات دیم موقت (سالانه) و دائمی مناسب است. این تقریباً دو برابر چیزی است که در حال حاضر کشت می شود. با این حال، تنها بخشی از این زمین اضافی برای توسعه کشاورزی در آینده قابل پیش بینی در دسترس است، زیرا برای حفظ پوشش جنگلی و حمایت از توسعه زیرساخت ها نیاز است. دسترسی و سایر محدودیت ها نیز موانعی بر سر راه هر گونه گسترش بزرگ هستند.

بیش از نیمی از زمین های قابل کشت فقط در هفت کشور گرمسیری در آمریکای لاتین و جنوب صحرای آفریقا است، در حالی که زمین های مناسب در سایر مناطق و کشورها کمبود دارند. در خاور نزدیک و شمال آفریقا، 87 درصد از زمین های مناسب در سال 1997-1999 زیر کشت بود، در حالی که در جنوب آسیا این رقم کمتر از 94 درصد نیست. در این مناطق، تشدید از طریق بهبود مدیریت و استفاده از فناوری ها، اصلی ترین و در واقع تنها منبع رشد تولید خواهد بود. در بسیاری از نقاط، تخریب زمین، بهره وری زمین های کشاورزی و مراتع موجود را تهدید می کند.

اب. آبیاری برای تامین مواد غذایی جهان بسیار مهم است. در سال های 1997-1999، زمین های آبی تنها حدود یک پنجم کل سطح زیر کشت در کشورهای در حال توسعه را تشکیل می داد، اما دو پنجم کل محصولات زراعی و تقریباً سه پنجم تولید غلات را تولید می کرد.

انتظار می رود نقش آبیاری همچنان افزایش یابد. کشورهای در حال توسعه به عنوان یک کل احتمالاً سطح آبی خود را از 202 میلیون هکتار در سال 1997-1999 به 242 میلیون هکتار در سال 2030 افزایش خواهند داد. بیشتر این گسترش در مناطق کم زمین اتفاق می افتد که آبیاری آن در حال حاضر حیاتی است.

پیش بینی می شود که افزایش خالص در زمین های آبی کمتر از 40 درصد آن چیزی باشد که از اوایل دهه 1960 به دست آمده است. به نظر می رسد زمین های قابل آبیاری استفاده نشده کافی برای رفع نیازهای آتی وجود داشته باشد: مطالعات فائو نشان می دهد که پتانسیل آبیاری کل در حدود 402 میلیون هکتار در کشورهای در حال توسعه وجود دارد که تنها نیمی از آن در حال حاضر در حال استفاده است. با این حال، منابع آب عامل اصلی محدود کننده گسترش در جنوب آسیا خواهد بود که تا سال 2030 از 41 درصد از منابع آب شیرین تجدیدپذیر خود استفاده خواهد کرد و در خاور نزدیک و شمال آفریقا که از 58 درصد استفاده خواهند کرد. این مناطق باید به نحو احسن از آب استفاده کنند.

بازده - محصول. طی چهار دهه گذشته، افزایش عملکرد حدود 70 درصد از افزایش تولید محصول در کشورهای در حال توسعه را به خود اختصاص داده است. در دهه 1990، کاهش رشد عملکرد مشاهده شد. به عنوان مثال، عملکرد گندم با نرخ متوسط ​​3.8 درصد در سال بین سال های 1961 و 1989 رشد کرد، اما تنها 2 درصد در سال در دوره 1989 تا 1999. برای برنج، نرخ رشد مربوطه به کمتر از نصف کاهش یافت و از 2.3 به 2.3 رسید. 1.1 درصد

رشد عملکرد همچنان عامل اساسی برای افزایش تولید محصول در آینده خواهد بود. در کشورهای در حال توسعه، حدود 70 درصد از رشد تولید محصولات زراعی تا سال 2030 را به خود اختصاص خواهد داد. برای عملکرد گندم، تنها 1.2 درصد رشد سالانه طی 30 سال آینده مورد نیاز است. پارچه

منابع رشد تولیدات گیاهی